Het heeft even op zich laten wachten, maar hier is eindelijk het laatste nieuws over ons A nest!
Al onze kittens zijn inmiddels uitgevlogen naar hun nieuwe baasjes. Natuurlijk heb ik al meerdere updates gehad van al de nieuwe baasjes en kan ik jullie dus ook laten weten hoe het ons A nest is vergaan tijdens en na hun verhuizing!

Yuna

107gr – 1390gr

Yuna was de allereerste om te gaan. Onderweg naar haar nieuwe huisje heeft ze een paar zielige kreetjes laten horen, maar verder deed ze het super. Eenmaal in het nieuwe huisje heeft ze van onder een stoel een beetje de woonkamer bekeken, maar al snel was ze wat zekerder en had ze al een eigen plekje gevonden boven op een prachtige stoel. Niet heel veel later kreeg ik een berichtje dat Yuna spinnend naast haar nieuwe baasje op de bank lag. En dat al na ongeveer 1 uur na aankomst in haar nieuwe huisje, wat wil je nog meer?

Olaf en Sven

95gr – 1538gr

94gr – 1543gr

Olaf en Sven waren de volgende om te gaan. Aangezien ze samen gingen maakte ik me over hen niet heel druk en ik had gelijk. Onderweg naar hun nieuwe huisje kreeg ik al een berichtje dat ze lekker tegen elkaar aan het aanslapen waren. Eenmaal thuis gingen de 2 al snel op onderzoek uit en waren vooral onder de indruk van de grote krabpaal die in de huiskamer staat. Olaf bleef daar even hangen, maar Sven ging lekker verder op onderzoek uit en kwam al gauw uit bij een heel groot speeltraject waar hij zich ook helemaal thuis voelde en lekker ging spelen. In slechts 10 minuten, zo vertelde de nieuwe eigenaresse, had Sven al uit de waterfontein gedronken, aan de krabpaal gekrabd, op de bank gezeten en op de tafel gezeten. De hele dag door kreeg ik veel updates over de 2 en beide kereltjes waren dezelfde dag al helemaal gesettled. Olaf vond wel de kattenbak heel eventjes eng, maar daar was hij dezelfde dag alweer overheen en hij maakte dankbaar gebruik van zijn kattenwc’tje. Ook deze 2 kittens maken het goed, gelukkig maar 😉

Twirly

94gr – 1405gr

Twirly was de volgende om te gaan en vertrok slechts 1,5 uur na Olaf en Sven. Ook bij dit meisje, die normaal flink vocaal is tijdens een autorit, is de terugreis prima gegaan. Een paar miauwtjes en daarna heeft ze zelfs nog geslapen. Twirly had al een ander siberenvriendje genaamd Banjer thuis op haar wachten en zowel ik als haar nieuwe baasjes waren natuurlijk ontzettend benieuwt hoe dat zou gaan. Banjer was in het begin niet heel blij met de kleine Twirly, maar Twirly was te druk bezig met haar nieuwe omgeving verkennen dat ze zich er weinig van aantrok. Banjer was al wel snel om en wou graag met Twirly spelen, maar Twirly was wat minder gecharmeerd van Banjer en hield hem graag op nog wat afstand. Nu spelen ze wel met elkaar, maar Banjer is zo blij en enthousiast dat hij iets te hard gaat nog voor de kleine Twirly. Gelukkig hoor ik niks verontrustends in de feedback die ik krijg en denk ik dat ze over een maandje heerlijk samen op de bank liggen en elkaar schoonmaken als beste vriendjes. Weer een kitten die ik met een gerust hart kan loslaten.

Boromir

107gr – 1733gr

Bor was de allerlaatste om te vertrekken en ging een paar daagjes na zijn broertjes en zusjes. Ik kon aan hem merken dat hij zijn broertjes en zusjes de eerste paar dagen na hun vertrek wel miste, maar doordag hij flink verwent werd door zowel mij als moeder en tante vergat hij het al snel en was hij weer de vrolijke Borrie zoals ik hem ken. Ook Bor deed het op de heenweg naar zijn nieuwe huisje prima en hij had amper wat van zich laten horen. Eenmaal thuis stapte hij meteen uit zijn reismandje en ging op onderzoek uit in de woonkamer. Af en toe ging hij naar zijn nieuwe baasje om een kopje te geven voor hij weer verder ging met zijn ontdekkingsavontuur. Na een tijdje heerlijk te hebben rondgelopen is hij in slaap gevallen. De eerste nacht ging prima (Doorgebracht op het hoofd van baasje) en de dag erna was ook Bor al goed gesettled in zijn nieuwe omgeving. Erg knuffelig en nieuwsgierig, kreeg ik te horen. Zo ken ik hem het beste, en dit bewijs maar weer dat ook Bor helemaal gewend is aan zijn nieuwe omgeving.

Miina & Ik

Miina heeft vooral nadat 4 van de 5 kittens waren uitgevlogen even gezocht waar ze allemaal nou waren, want het was iets TE stil voor haar. Met etenstijd liet ze luidkeels weten dat het tijd was voor een lekker hapje, maar toen enkel Bor erop reageerde was ze toch wel wat onrustig. Gelukkig was ze na een paar daagjes gewend en was het goed. Toen Bor uitvloog was het natuurlijk helemaal mis. De hele nacht heeft ze naar het kereltje gezocht en vooral in de ochtend leek ze heel blij om te zien dat ik er nog wel was en ze dus niet helemaal alleen was (ook al was Luna gewoon bij haar). Nu gaat het weer helemaal goed met Miina en komt ze weer helemaal los. Ze hoeft geen moeder meer te zijn en dat weet ze; ze speelt alsof ze zelf weer kitten is.

Ik mis ze natuurlijk ook verschrikkelijk. Vooral nadat 4 kittens waren uitgevlogen, redelijk snel achter elkaar, was het even slikken. Er was ineens zo een rare stilte in huis en vooral de rondrennende kittenpootjes miste ik. Na alle feedback gekregen te hebben van iedereen en te horen dat alle kittens het goed maken heb ik ze los kunnen laten en ben ik blij dat we 4 families blij hebben kunnen maken met 5 ontzettend leuke kittens. Ik heb mijn best gedaan ze een goede eerste 13 weken te geven, zodat ze de beste start kregen die ze hadden kunnen krijgen. Veel plezier allemaal in jullie nieuwe huisjes en ik zal jullie nooit vergeten, ons eerste nestje ooit. En nieuwe baasjes: Veel plezier met jullie kittens en laat vooral af en toe wat horen hoe het met ze gaat! En foto’s zeg ik natuurlijk nooit nee tegen 😉

Week 12

De laatste week is aangebroken, tenminste voor mij. Voor alle nieuwe eigenaren gaat het na deze week pas beginnen. En wat gaat dat spannend worden! Niet alleen voor hen en de kittens, maar ook voor mij. Hoe gaan de kittens het vinden in hun nieuwe huisjes? Maar dat lees je hopelijk de eerstvolgende blog, welke ik zal posten als alle kittens zijn uitgevlogen (Dus niet meer op de dinsdag) 😉

Gisteren hebben de kittens hun 2de enting en check-up gehad, bij deze de update over hoe het ze is vergaan op hun 2de uitje naar de dierenarts.

Lumica’s Aurora Yuna ontwikkelt zich goed. Yuna was weer superstoer bij de dierenarts. De heenweg had ze wat lopen piepen (niet veel), maar eenmaal gestopt met rijden was alles prima en keek ze nieuwsgierig door de tralies van het reismandje naar alles wat er om haar heen gebeurde. De check-up verliep zonder problemen, en ook de prik ging prima zonder klagen. De terugweg piepte ze echter wat meer, en eenmaal thuis was Yuna totaal niet lekker en gaf ze zelfs een paar keer over. Waarschijnlijk toch de stress. Uiteindelijk viel ze gelukkig wel in slaap en toen ze eenmaal wakker was speelde ze weer alsof er niks gebeurd was en at ze ook weer gewoon normaal. Nu ligt ze spinnend op mijn arm wat het typen nogal lastig maakt;onze kleine meid is weer helemaal de oude.

Lumica’s Amos Olaf ontwikkelt zich goed. Olaf was zowel de heen als terugweg lekker rustig. Je hoort hem totaal niet en hij valt zelfs af en toe in slaap in de reismand, en dat terwijl hij omringt was door de andere 2 mannetjes van het nest die half in zijn neus zaten. Het paste maar net, maar zolang het past (en ze voldoende ruimte hebben), past het; ze hadden alleen niet veel groter moeten zijn. De check-up heeft ook hij prima doorlopen en de prik ging zonder slag of stoot. Eenmaal terug in de reismand, wachtend op de andere kittens (hij was als eerste aan de beurt van het stel) was hij wel wat onrustig en probeerde hij door luid te piepen en zijn pootje door de tralies te steken te ontsnappen uit de reismand. Dat lukte natuurlijk niet, maar het was wel aandoenlijk om te zien. Eenmaal thuis na een rustige terugreis van Olaf’s kant zag ik dat ook hij erg gestrest was geweest. Hij trilde helemaal en dat heeft toch wel een dik uur geduurd. Nu is ook hij gelukkig weer helemaal de oude.

Lumica’s Ayden Sven ontwikkelt zich goed. Sven had verrassend minder stress (en misselijkheid) dit keer in de auto dan de vorige keer. Ik heb geen kwijl gezien en naast een paar hele zachte zielige miauwtjes merkte je haast niet dat hij er ook bij was. Ook bij de dierenarts werkte hij prima mee en verliep zowel de check-up als de prik zonder problemen. Eenmaal thuis was Sven meteen de oude en rende hij al rond alsof hij niet weg was geweest en geen enting had gehad. Ontzettend grappig om te zien hoe de meest gestreste van de vorige keer nu nergens last van had. Gekke Sven, hij verrast me nog altijd!

Lumica’s Anmy Inanna ontwikkelt zich goed. Twirly is de meest luidruchtigste van allemaal als het aankomt op een autorit. Mevrouw schreeuwt al voor we überhaupt de auto aanzetten en houdt niet op tot de auto weer stil en uit staat. Gelukkig heeft ze zich eenmaal bij de dierenarts prima gedragen en ook dit kleine meisje, die absoluut geen fan is van de dierenarts, deed het goed. Je kon wel zien dat ze wat banger is voor de dierenarts dan de rest (ze kroop vooral tegen mij aan), maar ze liet alles wel gewoon toe. Er kwam geen geluid uit haar toen ze de prik kreeg en ook Twirly is helemaal goedgekeurd. Thuis liep ze, samen met Sven, meteen lekker het huis onveilig te maken voor ze in een diepe slaap viel en een paar uur niet meer wakker werd. Ze had het waarschijnlijk nodig.

Lumica’s Armani Boromir ontwikkelt zich goed. Bor hoor je ook totaal niet in de auto, en volgens mij is hij 1 van de enigste die ook echt geen last heeft van zo’n autorit. Hij kijkt altijd helemaal relaxed, terwijl de rest of geluid maakt of wat angstig kijkt. Ook de dierenarts heeft hij geen probleem mee. Een echt stoer ventje dus, die volgens mij (en waarschijnlijk denkt hij zelf ook zo) alles wel aankan. Hij verliep de check-up en enting zonder problemen en heeft zich daarna nog even uitgesloofd bij de dierenartsassistente, die hem wel graag eventjes van dichtbij wou bekijken. De terugweg hoorde je hem ook niet en thuis viel hij redelijk snel in slaap om alle gebeurtenissen even van zich af te slapen. Nu is ook hij weer helemaal de oude en kijkt mij momenteel heel verbaasd en half beledigt aan omdat de buren zitten te boren en te hameren. Het is ook altijd allemaal mijn schuld, haha 😉

Gelukkig is dus ook dit keer alles goed gegaan, al was er nu wel duidelijk meer stress onder de groep. Zo een check-up en een prik is ook helemaal niet leuk natuurlijk, en een autorit van 25 minuten naar de dierenarts is ook al geen pretje. Ik denk dat zowel ik als de nieuwe baasjes ontzettend trots kunnen zijn op de kittens. Weer een enting zonder geluid, wat de dierenarts nog steeds geweldig vindt, en helemaal gezond. Ons A-nest, toppertjes.

11 weken oud.

Deze week een iets ander blogje. Ik merk nu echt dat de kittens vooral samen dingen mee maken i.p.v. alleen, en dat ze kwa karakter ontwikkeling nu redelijk hetzelfde blijven; ze zijn allemaal leuk en lief en ontzettend gezellig. Het is dus moeilijk om individueel iets nieuws over hun ontwikkeling te schrijven als er weinig verandering is vergeleken met voorgaande weken (Ik wil niet in herhaling vallen), dus vandaar deze nieuwe aanpak. Volgende week ga ik weer terug naar de oude opzet; dan zijn entingen nummer 2 gedaan en kan ik daar weer meer over vertellen!

Onze 5ling is de laatste tijd ontzettend aanwezig in het huishouden. Ze spelen meer dan voorheen, slapen minder dan voorheen, en als ze spelen is het ook geen rustig schattig spel meer; nee, ze halen het hele huis overhoop met zijn 5en als ze weer eens rond denderen. Ik merk aan Luna, onze andere poes, dat ze het helemaal gehad heeft met die druktemakers (op een paar kleine spontane speelmomentjes na) en ook Miina vindt het wel allemaal prima en neemt nu meer tijd voor zichzelf dan voor de kittens. Ze hoeft geen moedertje meer te zijn, de kleintjes redden zichzelf prima.

Als de kittens willen drinken bij Miina, wat ze nog altijd vaak proberen, krijgen ze regelmatig een paar achterpoten in hun gezicht en een grom van Miina om aan te geven dat het nu klaar is met het drinken. Ze zijn groot genoeg en ze hebben immers bakjes eten en water staan. Daar hebben ze toch genoeg aan? Gelukkig is Miina niet altijd zo gemeen en heel af en toe mogen ze toch nog 3 minuutjes drinken voor ze opstaat en op de stoelleuning gaat liggen. Daar kunnen de kittens lekker niet goed bij om te drinken! Gelukkig hebben ze hun moeder’s melk niet meer echt nodig en kunnen ze het prima op brokjes en water, maar het gaat om het idee. Ik neem het de kittens dan ook niet kwalijk en kijk altijd met medelij hoe Miina ze half de kamer rond trappelt als ze er even geen zin in heeft.

Het voorheen rustige spel is veranderd in een wat meer agressief (op een goede manier – zo zijn katten) spel als ze met elkaar spelen. Hoorde je voorheen weinig, hoor je nu regelmatig een kitten grommen en piepen naar een ander kitten, omdat de ander net iets te fanatiek bezig is. Vooral Bor is ontzettend fanatiek en laat menig kitten grommen omdat ze hem niet meer aan kunnen. Dat is ook niet zo gek, meneer is inmiddels 1.4 kilo en geen klein kitten meer!

De andere kittens doen het echter ook prima kwa groei. Gewicht zegt natuurlijk weinig, zeker op deze leeftijd, maar ik ben stiekem wel trots op hoe groot alle 5 de kittens inmiddels al zijn!

Lumica’s Aurora Yuna: 1150 gram
Lumica’s Amos Olaf: 1308 gram
Lumica’s Ayden Sven: 1264 gram
Lumica’s Anmy Inanna (Twirly): 1101 gram
Lumica’s Armani Boromir: 1411 gram

De eens zo kleine kittens van 107, 95, 94, 95 en 107 gram zijn niet zo klein meer. Volgende week maandag krijgen ze hun volgende enting. Dan nog eventjes wachten en ze mogen uitvliegen. Ik weet dat alle families met smart op hun kleine kitten zitten te wachten en dat maakt mij blij. Ze gaan niet zomaar naar een familie; ze gaan naar families die naar hun uitkijken en op hen wachten.

10 weken oud.

De tijd gaat eigenlijk veel te snel. Ik wist toen Miina zwanger was al dat de kittens allemaal (waarschijnlijk) weg zouden gaan, maar nu alle kittens een leuk huisje hebben gevonden voelt het toch allemaal wat echter. Het gaat vast stil zijn zonder deze 5 kleine, lieve en gezellige bolletjes die het huis onveilig maken. Ik ga ze zeker missen, maar wetend dat ze goed terechtkomen helpt wel mee; daar doe ik het immers voor. Maar het is (gelukkig voor mij) nog niet zover, dus hier weer een nieuwe blog!

Lumica’s Aurora Yuna ontwikkelt zich goed. Yuna is een echte spinner. Regelmatig komt ze ineens spontaan naar me toe, ploft op mijn schoot, en begint spontaan te spinnen. Ze is dan helemaal in d’r element; en dat ze nog een aai over haar bol krijgt vindt ze natuurlijk ook helemaal niet erg. Daarnet heb ik nog gespeeld met de kittens en een lampje. Yuna was heel fanatiek en sprong grote afstanden en hoogtes om dat kleine lichtje op de muur (En af en toe zelfs het plafond) te pakken te krijgen. De rest van de kittens sukkelde wat achter haar aan, Yuna was veel te snel voor hen om eerder bij het lichtje te zijn dan dat zij was. Nog altijd fanatiek en actief dus! Kwa eten zie ik weinig voorkeur bij Yuna, ze eet in principe alles wat ik haar voorschotel en eet haar buikje rond voor ze nog kort eventjes speelt met wie interesse heeft voor ze heerlijk in slaap valt.

Lumica’s Amos Olaf ontwikkelt zich goed. Olaf heeft wel een karaktertje waar ik zelf persoonlijk helemaal dol op ben. Hij is wat sukkelig, een beetje lui, misschien zelfs wat verlegen, maar toch aanwezig en heeft graag contact met je. Hij is eigenlijk altijd wel in de buurt en loopt je ook echt achterna als je de kamer verlaat; nieuwsgierig waar je nu weer heen gaat. Als ik het toeliet zou hij zelfs mee de wc inlopen. Knuffelen is hij ook dol op en als je hem spontaan oppakt blijft hij heerlijk relaxed bij je zitten/liggen en spint regelmatig als je hem op de juiste plekjes aait. Hij weet heel goed wat hij leuk vindt! Kwa eten heeft ook Olaf weinig voorkeur, als het maar vult. Daarnet schudde ik met een potje kattensnoepjes en hij sprong spontaan me broek in; niet wat ik hem geleerd had, maar blijkbaar had hij er wel heel erg zin in. Na eventjes streng gekeken te hebben en hem van mijn been afgetrokken te hebben (niet zonder tegenwerken… Au!) heeft hij toch zijn snoepje gekregen. Ik kan ook gewoon geen nee zeggen tegen dat heerlijke koppie van hem.

Lumica’s Ayden Sven ontwikkelt zich goed. Sven kan eindelijk traplopen. Het heeft eventjes geduurd voor hij het echt goed onder de knie had, maar ook hij kan nu naar boven scheuren zoals de rest van zijn broertjes en zusjes doen (Al kwam hij laatst wel weer een keertje de trap afgerold, geen idee hoe die dat voor mekaar kreeg). Ook is Sven met fotografie erg ontwikkeld. Hij is van moeilijk te fotograferen naar een topmodelletje gegaan. Zijn boze “Ayden-blik” (zoals ik het voorheen altijd noemde) is totaal niet meer aanwezig zodra hij een camera in zijn neus geduwd krijgt en zijn mooie grote blauwe kijkers (Prachtige kleur!) komen nu echt perfect uit op de foto. Kwa eten heeft Sven toch wel voorkeuren. Vanaf het begin liet hij dit al duidelijk zien en hij eet echt alleen iets als hij het kent en waarvan hij weet dat het lekker is. Kattensnoepjes willen er bij hem ook niet echt in, maar misschien is datgene wat ik heb gewoon niet lekker genoeg voor meneer. Brokjes en blikvoer wat ik geef gaat er wel in, maar het heeft wel een tijdje geduurd. Vooral blikvoer moest ik letterlijk op zijn lip smeren de allereerste keer, omdat hij het de eerste dag niet eens aan wou kijken.

Lumica’s Anmy Inanna ontwikkelt zich goed. Anmy had voorheen al een leuke familie gevonden, maar wegens omstandigheden is dat uiteindelijk helaas niet doorgegaan. Gelukkig heeft ook Anmy afgelopen weekend haar nieuwe familie gevonden en is daarmee ook ons laatste kitten niet meer beschikbaar. Anmy’s roepnaam gaat Twirly worden, een heel leuk en orgineel naampje voor een ontzettend lief kitten. Vanaf nu zal ik haar dus ook Twirly in de blogjes noemen. Twirly heeft het super gedaan de afgelopen week. Ze begint nu echt goed te groeien en haar mooie look ontwikkelt zich steeds beter. Ook Twirly heeft, net als Yuna, regelmatig knuffelbuien en komt dan spontaan bij je liggen, miauwt een keer om je te laten weten dat ze er is, en verwacht dan ook geaaid te worden. Haar grote ogen (die toch wat zielig kijken) laten je in principe alles doen wat ze maar wilt en dat weet ze ook heel goed. Een klein verleidstertje in de dop. Kwa eten heeft Twirly totaal geen voorkeur. Als ik per ongeluk iets op de grond laat vallen, dit kan van alles zijn, komt ze al aangescheurd in de hoop dat het voedsel is. Een echt alles-etertje dat ook heerlijk van eten kan genieten.

Lumica’s Armani Boromir ontwikkelt zich goed. Bor begint nu echt een grote man te worden. Zo ligt hij momenteel languit op de bank te slapen en je kan hem niet missen zoveel ruimte dat hij, voor zo een klein ventje, nu al inneemt. Gelukkig is meneer nog prima te tillen en leg ik hem gewoon opzei als hij weer eens uitgebreid op mijn plek ligt; wat hem niks uitmaakt, hij slaapt gewoon lekker verder. Bor is wel dol op aandacht en als hij ergens loopt en je pakt hem op en aait hem, begint hij spontaan te spinnen en zie je hem genieten ervan. Na 5 minuten valt hem ineens de touwtjes van je trui op en is het genieten voorbij en begint zijn speelkwartier weer. Maaiende pootjes die toch wel gevaarlijk dicht bij je gezicht komen. Als je hem neerzet komt hij ook gewoon weer terug, hij kan die touwtjes toch niet zó snel vergeten? Kwa eten heeft Bor weinig voorkeur. Hij was wel wat later met het beginnen met eten dan de rest van zijn broertjes en zusjes, maar daar merk je nu niks meer van. Hij eet gewoon lekker mee met de rest, wat het ook is dat op het schoteltje ligt. Ook kattensnoepjes zegt hij geen nee tegen en als het kan, steelt hij gewoon de snoepjes van een ander kitten die niet zo snel is als dat hij is. Heerlijk.

9 weken oud.

Vandaag was het zover. De kittens kregen hun eerste enting en meteen een kort onderzoekje van de dierenarts. Hoe zou het de 5-ling zijn vergaan? Je gaat het lezen in deze blog!

Lumica’s Aurora Yuna ontwikkelt zich goed. Vandaag was Yuna als 4de aan de beurt bij de dierenarts, na de 3 kereltjes. Ze was redelijk relaxed voor het onderzoek en liep nieuwsgierig rond op de tafel terwijl we op de dierenarts wachtte die nog bezig was met wat dingen over Bor op te schrijven (hij was voor Yuna aan de beurt). Na het korte onderzoek, waarbij ze helemaal gezond is verklaard, was het tijd voor de enting. Ze was tijdens het onderzoek ietsje aan het miauwen (Haar stembanden waren prima in orde, zei de dierenarts erover, haha) en ik had verwacht dat ze bij de prik ook niet stil zou zijn. Maar ik had het mis, ze gaf geen enkele kick. Onze grote stoere meid.

Lumica’s Amos Olaf ontwikkelt zich goed. Zoals te zien heeft Amos deze week zijn nieuwe naam gekregen. Amos gaat Olaf heten, vernoemt naar het kleine sneeuwpoppetje uit de Disney film Frozen. Het is voor mij nog even wennen om hem zo te noemen, maar het past wel ontzettend goed bij hem. Wat ik dan weer grappig vind: Olaf heeft in de film een wortel als neus en laat Amos (Vanaf nu dus Olaf) nou net ook een oranje en iets meer uitstekend neusje hebben dan de rest. Haha, zijn eigen wortelneusje 😉 Olaf was als allereerste aan de beurt bij de dierenarts. Hij was ietsje nerveus , maar gaf helemaal geen kick bij zowel het onderzoek als bij de enting en werkte heel goed mee. Wat ben ik trots op dit mannetje. Ook hij is helemaal gezond verklaard.

Lumica’s Ayden Sven ontwikkelt zich goed. Ook Ayden is vernoemt naar een karakter uit de Disney film Frozen; hij gaat Sven heten. Uitleg van de baasjes was: “Sven (uit de film) is namelijk ondeugend, soms wat jaloers, maar toch een hele grote lieverd en kan niet buiten Olaf.” Dat past dus perfect bij Ayden, want hij is ook wel een ondeugd, een lieverd en kan ook zeker niet zonder grotere broer Olaf. De heenweg naar de dierenarts toe (het is voor ons zo een 25 minuten rijden) was Sven wat gespannen. Hij heeft het hele dekentje, waarop hij met zijn 2 broers zat, onder gekwijld. Arm ding, ik had best wel met hem te doen. Bij de dierenarts kon je ook wel merken dat hij flink gespannen was. Hij liet me niet meer los en toen we hem uiteindelijk toch op de tafel hadden gekregen was hij flink opstandig tijdens het onderzoek (tot zover kittens opstandig kunnen zijn). Gelukkig is ook hij helemaal gezond verklaard en gaf geen enkele kick tijdens de enting. Eenmaal terug in zijn reismand kroop hij lekker tegen een al slapende Olaf aan en was alles weer goed.

Lumica’s Anmy Inanna ontwikkelt zich goed. Aangezien Anmy nog geen baasje gevonden heeft heb ik haar haar 2de naam zelf gegeven. De rest van de kittens hebben allemaal 2 namen voor op hun stamboom en ik wou Anmy niet achterlaten. Omdat ik gister de stamboompapieren in orde moest maken kon ik helaas ook niet meer wachten op haar definitieve roepnaam zodat die op de stamboom gezet kon worden. Inanna wordt dus haar 2de naam, maar haar roepnaam blijft gewoon Anmy tot ze een andere roepnaam krijgt van haar toekomstige nieuwe baasjes; er verandert dus in principe niks en ze kan alsnog elke roepnaam krijgen, het komt alleen niet op de stamboom erbij te staan. Anmy was als laatste aan de beurt bij de dierenarts. Tijdens het onderzoek was ze, net als broertje Sven, lekker opstandig en liet ze weten dat ze het maar niks vond dat de dierenarts haar grondig aan het controleren was. Ze was het meest opstandig van alle kittens. Het onderzoek werd gelukkig wel goed afgerond en ze is helemaal gezond verklaard. De prik ging prima en ook Anmy gaf geen kick. Wat hebben we toch een stoer nestje kittens!

Lumica’s Armani Boromir ontwikkelt zich goed. Boromir heeft deze week weer bezoek gehad van zijn nieuwe baasjes. Het is me verteld hem Bor of Borrie/Borry te noemen, en dus zal ik hem ook zo noemen in de blogjes vanaf nu. Bor was als 3de aan de beurt vandaag bij de dierenarts. Hij kwam al piepend de reismand uit en vond het allemaal maar niks. Rare omgeving, geen moeder in de buurt, broertjes en zusjes wel gewoon in de reismand en hij erbuiten… Tijdens het onderzoek maakte hij ook verschillende geluiden maar werkte wel redelijk goed mee. We hadden verwacht dat hij degene zal zijn die het niet stil zou kunnen houden tijdens de prik, maar ook deze stoere kerel kwam er geluidloos doorheen. Geheel gezond kroop hij snel terug in zijn reismand bij broertjes Olaf en Sven en viel al snel in slaap.

Zoals dus te lezen hebben wij 5 kittens die allen geen enkele kick hebben gegeven tijdens de enting. Een heel stoer nest, wat ze bij de dierenarts eigenlijk nog niet hadden meegemaakt. Wat ben ik ontzettend trots op deze 5, en wat ben ik blij te horen dat ze alle 5 gezond en compleet (voor de katertjes, als je begrijpt wat ik bedoel) zijn.

8 weken oud.

Ik heb echt het gevoel alsof deze lieverdjes al bijna gaan uitvliegen, maar ik mag gelukkig nog minstens 5 weekjes van ze genieten. Ze worden met de dag leuker en ze krijgen ook allemaal een heel erg eigen karakter dat steeds meer aanwezig is.

Aurora ontwikkelt zich goed. Aurora heeft inmiddels een leuke familie gevonden die haar ook een nieuwe naam hebben gegeven; Yuna. Een erg mooie naam die naar mijn gevoel prima bij haar past. Vanaf nu zal ik haar dus ook Yuna in de blogjes noemen. Yuna is echt een baasje in huis. Met haar bijna 1 kilo in gewicht is ze ook voor niemand bang en verslaat in een speels gevecht in principe elk kitten. Ook laat ze goed weten wat ze wilt. Zo komt ze spontaan bij je in je nek liggen spinnen omdat ze geaaid wilt worden, of als ik bijvoorbeeld in de keuken sta met de deur dicht staat ze miauwend achter de deur te verkondigen dat ze ook naar binnen wilt. Ik negeer dat dan altijd, maar zodra ik de deur open doe om de keuken te verlaten schiet ze naar binnen voor je er wat aan kan doen; zo, had mevrouw toch nog haar zin.

Amos ontwikkelt zich goed. Amos is een echte gentleman. Hij doet me ook wel wat denken aan een klein vriendelijk reusje: hardstikke gezellig en lief voor alles en iedereen. Hij is redelijk voorzichtig en ook een redelijk rustig kereltje met af en toe een drukker momentje. Als hij 2 kittens ziet spelen zou hij er zo goed als nooit spontaan bovenop springen, omdat hij weet dat ze samen ook al druk zat zijn. Ik verwacht dat hij nooit aandacht zal opeisen, maar als hij het krijgt geniet hij er wel heel erg van. Regelmatig zit ik met een spinnende Amos op schoot die heerlijk ervan kan genieten, maar die ook niet zal klagen als je ophoudt met aaien of hem van je schoot afzet. Ook als je hem oppakt kijkt hij nieuwsgierig rond en vindt het allemaal wel prima. Ik let er dus extra op dat hij de aandacht krijgt die hij verdient, omdat hij er niet om komt vragen, maar daar heb ik totaal geen moeite mee! Na het schrijven van deze blogpost is er visite geweest voor Amos en Ayden. Ik kan met veel blijdschap melden dat de 2 in december samen zullen verhuizen!

Ayden ontwikkelt zich goed. Ayden blijft een klein dondersteentje. Hij ravot met elk kitten dat langsloopt en heeft, in tegenstelling tot look-a-like Amos, helemaal geen probleem met slapende kittens lastig vallen of lekker aandacht opeisen van moeder Miina. Ook komt het de laatste tijd voor dat ik op een stoel of bank zit en zodra ik iets naar achter beweeg zit ik spontaan op de kleine Ayden die zichzelf lekker achter me heeft gebivakkeerd. Niet echt de meest ideale plek, maar ik denk dat hij het fijn vindt, omdat het achter je rug natuurlijk wat donkerder is. Kan hij ongestoord lekker in slaap vallen (Naja, mits ik niet op hem ga zitten..). Ook nog iets grappigs, Ayden kan nog niet zo goed traplopen als de rest, omdat hij liever beneden blijft i.p.v. boven gaat spelen. Hij kan het wel, maar als hij ineens gehaast zich uit de voeten wil maken struikelt hij altijd al op de eerste tree. Moet ik wel om lachen, zal binnenkort wel even een lesje traplopen met hem doen. Na het schrijven van deze blogpost is er visite geweest voor Amos en Ayden. Ik kan met veel blijdschap melden dat de 2 in december samen zullen verhuizen!

Anmy ontwikkelt zich goed. Het is grappig om te zien dat de karaktertrekjes die ik lichtjes opmerkte bij Anmy toen ze nog jonger was (en ook over heb geschreven in eerdere blogjes) nu nog meer naar voren komen. Met eten en kattensnoepjes is ze nog altijd haantje de voorste. Ze eet al het eetbare wat op de grond valt en duwt zonder problemen iedereen aan de kant. Ik hoef maar een katten tussendoortje te pakken en ze komt aangestormd als een soort reusachtig monster; je kan serieus haar voetstappen horen en het huis voelen trillen als ze fanatiek komt aangerend terwijl ze juist zo klein en schattig is! Doet me altijd heel erg denken aan dat ene moment in Jurassic park. Natuurlijk overdrijf ik, maar dit is wel het gevoel dat ik bij haar krijg als ze komt aangestormd; ze is er ook wel erg goed in. Verder vindt Anmy nog altijd alles goed en is alles lief aan haar, al wordt ze nu wel meer haarzelf en kan ze goed haar mannetje staan tegenover broertjes en zusje; niemand loopt meer over deze kleine meid heen.

Armani ontwikkelt zich goed. Ook Armani is inmiddels gereserveerd door een leuke familie. Voor hem is er nog geen nieuwe naam, maar ik hoop vanaf volgende week ook Armani anders te kunnen noemen in de blogjes! Armani is een heel fanatieke speler. Als hij eenmaal besloten heeft met dit of dat balletje te spelen moet er ook niemand in de buurt komen; hij gromt naar broertjes, zusjes en zelfs zijn moeder. Niemand mag zijn speeltje meer afpakken, zo fanatiek is dit kereltje! Naar mensen gromt hij echter niet en als hij met iets aan het spelen is wat niet mag kan ik het gerust van hem afpakken en heeft hij enkele seconde later het oude speeltje alweer vervangen voor een nieuw speeltje. Kan hij geen speeltjes vinden dan gaat hij aan de haal met broertjes en zusjes, die met veel plezier ook met hem spelen, of komt hij graag met mij spelen want de trui die ik dan toevallig draag is ook wel erg leuk. Moeder Miina is ook een grommer als ze eenmaal iets te pakken heeft wat ze leuk vindt en ik vind het heel grappig te zien dat Armani dit van zijn moeder heeft overgenomen. Het zijn me ook wel een stelletje hoor!

7 weken oud.

3 kittens (Aurora, Anmy en Armani) zijn inmiddels besproken en worden deze week gereserveerd door hun nieuwe baasjes! Amos en Ayden, onze red point “tweeling”, zijn nog wel beschikbaar; bij interesse kun je contact met ons opnemen via het contact formulier.

Aurora ontwikkelt zich goed. Aurora is het meest actief van het hele nest, en dit wordt momenteel ook steeds meer duidelijk. Als eerste is ze wakker en als laatste valt ze weer in slaap. Ze schiet van de ene kant van de kamer naar de andere en houdt dit een stuk langer vol dan de rest. Echter, ze rent niet het snelst. Deze trofee is namelijk voor Anmy, die gister met gemak Aurora kon bespringen toen ze elkaar achterna zaten. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat Aurora geniet van het kitten zijn en het liefst speelt met alles en iedereen in plaats van rustig een paar uurtjes slapen; en geef haar eens ongelijk. Aurora is momenteel het zwaarst van allemaal met een gewicht van 840 gram.

Amos ontwikkelt zich goed. Amos blijft een ontzettend leuk en gezellig kereltje. Hij neemt inmiddels wel wat meer tijd om te spelen, maar zodra het speelkwartiertje voorbij is komt hij weer gezellig bij je in de buurt liggen. Nu was meneer net aan het boven spelen (voor het eerst vandaag, ze waren allemaal de trap op geklommen terwijl ik boven stond en ik vond het zo zielig ze weer naar beneden te slepen) toen ik ineens een paar harde bonken hoorde. Ik ben snel naar de gang gegaan en daar zat Amos, versuft, onder aan de trap. Ik kan met redelijke zekerheid raden dat hij van de trap af gevallen is. Na een klein knuffeltje van mij, omdat ik het toch wel zielig vond, en na even te zijn bijgekomen was hij weer helemaal in orde; hij was enkel wat geschrokken. Amos is inmiddels een kereltje van 782 gram.

Ayden ontwikkelt zich goed. Ik merk dat ik moeite heb met Ayden goed te omschrijven in mijn blogs. Hij heeft ook wel iets mysterieus en verrast je elke dag weer met zijn doen. De ene dag doet die zus, de andere dag zo; hij is zeker een katertje dat je nooit zou vervelen. Zo moesten we deze week met hem naar de dierenarts, omdat hij in zijn slaap van de krabpaal was afgerold en verkeerd terecht was gekomen. Gelukkig was hij enkel flink geschrokken en waarschijnlijk op zijn neus geland en kon hij al na 10 minuutjes weer richting huis, want er was niks ernstig aan de hand. Had hij me mooi wel even aan het schrikken. Ayden is inmiddels gegroeid tot een katertje van 739 gram.

Anmy ontwikkelt zich goed. Anmy heeft haarzelf deze week bewezen als racemonster. Ze kan er een flinke vaart achter zetten en doet dit ook als ze leuk aan het spelen is met broertjes en zusje. Rennen ze achter haar aan dan krijgt niemand haar te pakken, andersom bespringt ze broers en zus binnen enkele seconden. Ook had ze al de hele week interesse met de bovenverdieping (zodra ze een mogelijkheid zag klom ze de trap op en stond ze me boven in de gang aan te staren) en mocht ze vandaag eindelijk gezellig bovenspelen. En ik denk dat ze het heel leuk heeft gehad met de rest, aangezien ik flink wat kabaal hoorde komen van boven! Anmy is inmiddels gegroeid tot een mooi dametje van 754 gram.

Armani ontwikkelt zich goed. Armani is van alle markten thuis, al merk ik wel dat hij de afgelopen weken iets langer de tijd nam met ontwikkelen dan de rest. Hij was de laatste die de kattenbak snapte en gebruikte, de laatste die aan het eten begon (zowel bij droog- als natvoer) en ook de laatste die de trap op ging. Maar daar is ook helemaal niks mis mee, want uiteindelijk lukt het hem wel allemaal! Naast dat hij alles onder de knie krijgt is hij ook een erg leuk kereltje om mee te spelen. Met veel plezier gaat hij in op alles wat jij doet en hij stelt ook nooit teleur. Ik ben nog geen een speeltje tegen gekomen waar Armani niet mee wou spelen; zelfs propjes papier vindt hij leuk, zo leuk dat hij gromt als iemand het propje van hem wil afpakken. Hij kan prima eventjes alleen spelen, maar samen vindt hij ook helemaal geweldig, met mens of dier! Armani is inmiddels een katertje van 838 gram.

6 weken oud.

Wat vliegt de tijd toch. Ik kan me bijna de tijd niet meer herinneren dat ze nog klein waren en naast drinken, slapen en piepen niks anders deden. Nu rennen ze rond, spelen, eten, drinken en halen al wat kattenkwaad uit. Dit is echt een hele leuke periode waarin ze veel leren en ontdekken. Ik heb nu eindelijk echt het gevoel 5 opgroeiende kittens met uiteenlopende karaktertjes in huis te hebben.

Deze week beginnen de kittenbezoekjes. We hebben gister de allereerste gehad en er zullen er vast en zeker nog vele volgen. Ik was wel nieuwsgierig hoe de kittens zich eronder zouden gedragen, maar ze hebben het boven verwachting gedaan. Doe ik toch iets goed, haha.

Aurora ontwikkelt zich goed. Aurora is echt veranderd in een klein monstertje, in positieve zin. Ze is het meest actieve van allemaal. Ze speelt ook met elk kitten en lijkt geen voorkeur te hebben. Daarnaast is ze ook een echte klimmer. Ze zat afgelopen week al als eerste boven op onze klimpaal en slaapt tegenwoordig ook bovenop als haar moeder er niet zit. In het begin wist ze alleen nog niet hoe ze eraf moest, wat ook weer voor grappige momenten heeft gezorgd. Aurora is ook het enige kitten dat al snapt hoe ze de trap op moet. Met veel moeite springt ze tree voor tree naar boven, waarna ik haar weer naar beneden haal omdat ze daar nog helemaal niet mag komen. En als ik haar toch even op de trap laat, gaat ze soms ook in haar achteruit en rolt ze zomaar 3 treden naar beneden, waarna ze me zwaar beledigt aankijkt alsof ik de trap heb veranderd toen ze eventjes niet oplette.

Amos ontwikkelt zich goed. Amos is momenteel degene die het meest menselijk contact zoekt en daar ook meer mee bezig is dan lekker met zijn broertjes en zusjes ravotten. Hij komt graag naast of op je liggen, of je het wilt of niet, en als je op een plek zit waar hij niet makkelijk bij kan komen klimt hij gewoon via jou omhoog om vervolgens op die veel te hoge tafel/bureau bij je in de buurt te gaan liggen. Amos staat ook gerust op van zijn huidige rustplekje om een paar centimeter verderop tegen jou aan te gaan liggen en daar verder te gaan slapen. Ik denk dat hij de warmte erg lekker vindt en misschien ook wel de aaitjes die hij krijgt als hij in de buurt ligt. Kleine slimmerd weet prima wat hij moet doen om weer lekker geaaid te worden. Ook klom hij gister ineens langs mijn benen omhoog (ik stond), klom me trui langs en ging vervolgens op mijn schouder liggen/hangen. Dat had ik nou nog nooit meegemaakt. Onwijs lief!

Ayden ontwikkelt zich goed. Ayden heeft naar mijn gevoel momenteel het rustigste karaktertje van allemaal. Hij sukkelt liever langzaam achter een stokje aan dan dat hij er met volle vaart achteraan rent en vervolgens tegen van alles en nog wat aanbotst zoals de rest dat doet; het stokje komt immers toch altijd weer zijn kant op, dus blindelings rennen is toch helemaal niet nodig? Hij heeft wel af en toe een druk kwartiertje en dan is al het rustige en weloverwogen karaktertje dat ik nu omschrijf als sneeuw voor de zon verdwenen. Dan rent hij achter alles en iedereen aan en niks is meer veilig. Dit is echt typerend voor katten en zeker voor zijn moeder dus daar zou hij het wel van hebben. Ayden was vandaag ook voor het eerst op de grote katten kattenbak. Ik had niet verwacht dat een klein kitten al erin kon komen (hoge instap – hoger dan de kittens zelf groot zijn), maar vandaag hebben we Ayden met veel moeite en flink wat wiggelen zichzelf door het klapdeurtje de kattenbak in zien wurmen, nadat hij enkele seconden op de rand had gebalanceerd. Eruit komen was ook een grappig gezicht, maar hij deed het mooi wel even. Ons kleine mannetje wordt groot!

Anmy ontwikkelt zich goed. Anmy blijft een lieverd, ik weet echt niet hoe ik haar anders kan omschrijven. Je pakt haar op en ze vindt het prima, je legt haar op haar rug op schoot en ze begint zichzelf gewoon uitgebreid te wassen; dat is Anmy. Vandaag had ze echter haar avontuurschoentjes aangetrokken en maakte ze de sprong van bank naar vensterbank (op zelfde hoogte; zit zo een 15 cm ruimte tussen). De eerste keer ging verrassend goed, maar de 2de keer viel ze pardoes naar beneden in een doos die daaronder geparkeerd stond en kon ze er niet meer uit. Dat vond ik dan weer grappig. Dat kon ze natuurlijk niet accepteren en ze deed er meteen, nadat ik haar uit de doos gered had, een derde poging achteraan onder toeziend oog van moeders. Miina stond echter lelijk in de weg, dus Anmy maakte verscheidende keren aanstalten om te gaan springen maar moest abrupt het plan weer afkappen, omdat Miina telkes op de plek ging staan waar ze heen wou springen. Toen Miina eindelijk opzij ging maakte Anmy een klein kittensprongetje (lief!!!) en zat ze weer vol trots op de vensterbank, klaar om de plantjes lastig te vallen. Ben benieuwd of ze ook zo lief blijft doen met de plantjes als ik straks een keer niet thuis ben om haar van de vensterbank af te tillen.

Armani ontwikkelt zich goed. Armani is een meester in verstoppen. Ik doe altijd een kitten-tel ‘s avonds omdat ze ‘s nachts samen met Miina in de huiskamer slapen, terwijl Luna in de gang/boven slaapt. Nu tel ik altijd 4 kittens i.p.v 5 en is het vaak Armani die mist. Vervolgens ga ik dan de hele huiskamer rond en kan ik op 1 of andere manier meneer nooit vinden. Zijn donkere kleur helpt ook totaal niet mee, omdat hij graag in donkere hoekjes slaapt en ik hem dus ook vaak overkijk. Zo komt het wel eens voor dat hij samen met 2 andere kittens in het huisje van de krabpaal slaapt. Ik tel dan 2 kittens omdat Armani achterin verstopt ligt en ik hem dus niet zie, omdat hij wegvalt in het donker; zelfs als ik mezelf eraan herinner dat ik goed moet kijken zodat ik Armani niet mis tijdens het zoeken. Vervolgens haal ik de hele huiskamer overhoop om er na 15 minuten achter te komen dat hij dus toch gewoon achter zijn 2 lichtgekleurde broertjes lag te slapen. Soms komt het ook voor dat hij doodleuk komt aanlopen en dat ik dus nooit zal weten waar hij vertoefde. Ach, gelukkig is hij altijd weer redelijk snel terecht en kan ik met een gerust hart slapen.

5 weken oud zijn de kleintjes alweer. Het is dus weer tijd voor een nieuwe blog update!

Sinds gister zijn de statussen van de kittens op onze website veranderd van ‘te jong‘ naar ‘beschikbaar‘. Ze zijn nu dus officieel beschikbaar om op te reageren en staan nu ook op internet als zoekende naar nieuw personeel. Vanaf week 6 kunnen ze bezoek ontvangen en gereserveerd worden. Wel kunnen de kittens nu al ‘in optie‘ gezet worden bij interesse. Een optie betekend dat degene die de optie heeft de eerste keuze heeft op het kitten en binnenkort langskomt. Een optie kan ook betekenen dat iemand nog over het kitten nadenkt na bezoek, maar dit kan natuurlijk pas vanaf week 6 voorkomen.

Aurora ontwikkelt zich goed. Aurora is een kitten dat erg aanwezig is. Als je ‘s ochtends vroeg de kamer inloopt staat ze voorop en loopt miauwend (eigenlijk meer piepend) op je af. Als je vervolgens de kamer weer verlaat loopt ze je ook achterna en als je uit haar gezichtsveld verdwijnt omdat je eventjes de keuken ingaat of naar boven gaat waar ze dus nog niet kan/mag komen miauwt ze vrolijk verder, zich afvragend waar je nu weer heen bent gegaan. Ze houdt wel van een beetje aandacht en komt ook graag met je spelen. Maar als ze eenmaal genoeg aandacht heeft gehad en lekker heeft gespeeld kruipt ze graag tegen je aan of klimt op je schoot en valt heerlijk in slaap. Mocht er toevallig toch geen mens in de buurt zijn, dan moeten broertjes en zusje eraan geloven, zowel bij het aandacht geven en spelen als bij het tegen aan of op slapen. Tevens denk ik dat Aurora, net als haar moeder, een erg slim katje is. Ze heeft alles ontzettend snel door. Zo moesten de kittens deze week doorkrijgen hoe de kattenbak werkte en de eerste keer dat ik Aurora er op zette, gewoon om te kijken wat ze zou doen, gebruikte ze ‘m al zoals t hoorde. Een erg goede vooruitgang dus!

Amos ontwikkelt zich goed. Amos heeft enorme stappen gemaakt deze week. Het wat stille en afwachtende mannetje is spontaan een heel gezellig en vriendelijk ventje geworden. Hij slaapt vrijwel nooit meer alleen, speelt graag met alles en iedereen die op zijn pad komen en komt ook echt naar je toe om bij je liggen of met je te spelen. Ik denk dat hij de afgelopen 5 dagen alleen maar tegen mij of mijn vriend heeft aangeslapen als we in de buurt waren en het speelkwartier voorbij was. Hij is enorm losgekomen deze week en ik herken de Amos die ik vorige week omschreef totaal niet meer terug. Ik denk dat hij kwa ontwikkeling gewoon wat trager is dan zijn broertjes en zusjes, en dat hij nu doormaakt wat hun vorige week al hadden doorgemaakt. Hij doet het dus ontzettend goed!

Ayden ontwikkelt zich goed. Ayden is vergeleken met vorige week nog net zo aanwezig; hij speelt lekker, loopt graag vooraan, maakt goed contact met zowel mensen als katten/kittens en doet het ook prima met nieuwe dingen zoals vast voer en de kattenbak. Ayden heeft iets wat hem zowel schattig als stoer maakt. Hij is een stoer ventje, maar hij kan ook ontzettend lief en schattig overkomen met alles wat hij doet. En ik denk dat hij dit stiekem ook wel weet. Alleen ook deze week lukte het helaas weer niet met de foto’s. Hij had al na de eerste (mislukte) foto een chagrijnige blik die helaas ook niet meer wegging en ik heb uiteindelijk meer foto’s genomen van zijn achterkant dan zijn voorkant. Helaas ben ik al een paar daagjes ziek en heb ik het er maar bij gelaten. Ik hoop dat er toch nog een beetje te zien is hoe mooi hij eruit begint te zien!

Anmy ontwikkelt zich goed. Anmy is nog altijd ontzettend lief. Ze zoekt graag contact, slaapt graag naast of op je en speelt graag met mensen, dieren, speeltjes en zelfs met de bankleuning. Ze hobbelt graag door de kamer en loopt achter iedereen aan die langskomt. Als de kittens allemaal op de grond liggen te drinken bij moeder en jij gaat vervolgens op de bank zitten, dan verlaat Anmy zonder twijfel haar moeder en klimt de bank op om met je te komen spelen of gewoon lekker bij je te komen slapen. Al merk ik wel dat ze in haar spel nu ietsje minder lief wordt en dat ze wel wat meer actie durft te ondernemen bij haar broertjes en zusje. Voorheen kwam het nog wel is voor dat bij een worstelpartij Anmy altijd verloor (behalve als het op eten aankwam), maar mevrouw krijgt haar eigen willetje en laat de andere kittens niet meer over haar heenlopen. Haar karaktertje komt steeds beter naar voren!

Armani ontwikkeld zich goed. Armani begint wat meer op zichzelf te staan. Het blijft nog wel een moederskindje, wat me voorheen ook al opviel, en hij heeft nog altijd liever moedermelk dan vastvoer, maar hij gaat wel meer zijn eigen gangetje zolang dat dat gaat. Zodra Miina op de grond gaat liggen komt hij wel als eerste weer aangestormd om lekker te gaan drinken, maar daar blijft het ook bij. Hij is ook nog altijd degene die het meest op ontdekking is; hij heeft al plekken van het huis gezien wat de andere kittens nog niet hebben gezien en hij is ook nog eens ontzettend eigenwijs. Als hij ergens zit waar hij niet mag komen (en ik geen idee heb hoe hij er überhaupt komt) en ik haal hem er weg, zit hij er 10 minuten later weer. Ook is hij dol op spelen en rennen; regelmatig zoeft er weer ineens een kitten voorbij en in de meeste gevallen is het dan Armani. Een heerlijk actief en tevens prachtig kereltje.

Ik hoop volgende week wat meer te kunnen schrijven over de individuele avonturen van de kleintjes. Ze kunnen nu goed rennen en klimmen en ook beginnen ze langzaam steeds meer te springen. Het zal waarschijnlijk niet lang meer duren totdat ze echt kattenkwaad gaan uithalen…

4 weken oud.

Er zijn een paar dingen gebeurd deze week. Uiteraard zijn de kleintjes meer op ontdekkingstocht gegaan, maar ook andere dingen zijn er gebeurd. Zo hebben ze bijvoorbeeld een paar tandjes gekregen! Wat overigens gepaard ging met overal in bijten, inclusief broertjes/zusjes en moeder. Ook hebben ze hun eerste beetje natvoer gehad! Deels omdat ik het ze gaf, maar ook deels omdat ze het leuk vonden Miina‘s en Luna‘s natvoer te stelen toen ik 2 seconden niet oplette. Een dolle week was het, maar vooral een leuke week!

Aurora ontwikkelt zich goed. Waar ze vorige week nog liever eventjes de kat uit de boom keek voor ze dingen zelf ging uitproberen, was dat deze week totaal niet het geval. Als 1 van de eerste had ze ontdekt hoe ze de bank op moest klimmen en ze was ook de eerste die stoer genoeg was om er vanaf te duiken (letterlijk, een zachte landing is anders!). Ze loopt ook gewoon lekker de hele benedenverdieping in het huis rond, inclusief de gang en keuken waar ze voorheen nog niet geweest was. Ook komt ze graag naar je toe voor wat aandacht en valt ze heerlijk in slaap op je schoot in de meest rare houdingen die je je kan bedenken. Een vooralsnog heel gezellig meisje, die graag stoeit met broertjes en zusjes. Het enige nadeel is, omdat ze zo ondernemend is en overal probeert op te klimmen geldt dit ook voor mijn benen. Nu heb ik gelukkig de laatste tijd een spijkerbroek of lekkere dikke sportbroek aan, dus voel ik er weinig van. Maar afleren ga ik haar dit wel, hoe schattig het ook is om een kat als versiering te hebben hangen halverwege je broekspijp.

Amos ontwikkelt zich goed. Met Amos hebben wij, mijn vriend en ik, stiekem wel een beetje te doen. Hij is de laatste week een beetje een eenling. Vaak vinden we 4 kittens op een hoopje op elkaar aan het slapen en dan ligt Amos een paar meter verderop helemaal alleen opgerold te slapen. Nu ook liggen er 4 kittens gezellig samen op de bank, en Amos ligt op de grond aan de andere kant van de kamer. Gelukkig maakt het hem verder weinig uit en ik neem het hem ook niet kwalijk. Je hebt je broertjes en zusjes immers niet nodig in je slaap en koud is het ook niet in huis. Hij is ook niet heel ondernemend vergeleken met de rest, maar weet al wel hoe hij de bank op moet klimmen en doet dit ook als hij daar is een keer zin in heeft. Eigenlijk doet hij alles lekker op zijn eigen gangetje en staat pas op als het moet of als hij toch ineens even zin heeft om te spelen. Als andere kittens hem speels aanvallen vindt hij het ook wel best. Amos vindt eigenlijk alles wel best. Als ik hem op mijn schoot leg en even met hem speel vindt hij het ook allemaal best en 10 minuten later ligt hij heel relaxed op je schoot te slapen.

Ayden ontwikkelt zich goed. Ayden is tevens ook momenteel het meest uitgesproken kitten als het om karaktertjes gaat. Haantje de voorste is hij. Hij was de eerste die ineens op mijn schoot zat terwijl ik op de bank tv zat te kijken en had dus als eerste uitgevonden hoe hij die grote donkere bank moest beklimmen zonder er vanaf te vallen in het proces. Hij is ook altijd de eerste die naar je toe loopt en de eerste die met je komt spelen als je neerploft op de grond. Ook snapt hij al dat je achter veertjes aan moet rennen en het de bedoeling is dat je ze vangt. Hij is overigens de enigste die dat snapt; de rest reageert er nog niet op, of is er zelfs bang voor (Armani..)! Op foto’s doet Ayden het wel wat minder. Hij kijkt vaak chagrijnig en werkt totaal niet mee. Terwijl het juist zo een schatje is. Ik denk dat mensen hem maar gewoon moeten komen bekijken om een echt goed beeld van hem te krijgen. En natuurlijk mijn blogjes lezen, ik doe mijn best 😉

Anmy ontwikkelt zich goed. Anmy kan ik het beste omschrijven met het woordje “lief“. Alles is lief aan haar. Als je haar oppakt doet ze me denken aan een ragdoll; ze wordt helemaal slap en zal geen kick geven. Haar piepje is heel zacht, ze heeft een hoofdje dat je (of in ieder geval mij) doet denken aan een knuffelbeer en ze is dol op aandacht. Alleen tijdens het eten is ze niet zo lief. Het is Anmy die elk kitten aan de kant duwt met haar hoofd, voorpoten en zelfs achterpoten en serieus grof geweld zou inzetten als ze niet de tepel van Miina krijgt die ze wilt. Hoe durven die broertjes en dat zusje haar in de weg te staan? Eerder deze week was het ook Anmy die als eerste Miina en Luna gewoon wegduwde bij hun natvoer (en Luna is daar totaal niet van gediend) en probeerde het te jatten. Ze had een heel klein stukje te pakken, waarna ik haar meteen weg zette toen ik doorhad wat ze zat te doen. En ook vandaag toen ze voor het eerst een beetje kitten natvoer kregen op een bordje was het Anmy die iedereen opzij maaide, met d’r hele lichaampje recht op het bord ging zitten en zat te eten als een klein varkentje. Ik denk dat Anmy het meeste heeft binnengekregen van alle kittens. Ik heb haar op den duur zelfs maar weggehaald omdat Amos en Armani het maar gek vonden en daarom dus ook niet in de buurt kwamen. Ze had zelfs een poetsbeurt nodig omdat ze helemaal onder het kittenvoer zat en ik moest nog foto’s maken! Maar gelukkig is het verder een schatje en kan je in principe alles met haar doen. Ze vindt het wel best. Zit blijkbaar in de familie (Zie Amos zijn stukje..)

Armani ontwikkelt zich goed. Waar hij een paar weken geleden nog slecht groeide en zelfs bijgevoerd moest worden, doet hij het nu juist supergoed. Hij is met sprongen vooruit gegaan kwa gewicht en loopt nu heerlijk mee met grote zus Aurora, die al sinds haar geboorte de zwaarste van het stel is. Armani is een echte ontdekkingsreiziger, en regelmatig zie je een klein zwart-ig bolletje in je ooghoeken de kamer rondlopen en de gekste plekjes op- en/of ingaan; waarna hij vervolgens luidkeels laat weten dat hij niet weet hoe hij eruit of eraf moet en ik of Miina hem weer moeten komen bevrijden. Ook is Armani al bezig met leren rennen alleen willen zijn pootjes sneller dan dat zijn lichaampje kan en struikelt hij vaak. Een ontzettend grappig gezicht, en ik moet er nu, na meerdere keren, nog altijd hard om lachen. Ook wacht hij niet dingen af en begint graag het spel met zijn broertjes en zusjes. Maar ook voor Luna, die heel wat groter is dan hem, is hij niet bang en valt hij gerust aan als doel om te spelen. Luna gaat er dan vervolgens vol op in en soms zie ik Armani half de kamer rondschuiven omdat Luna hem een iets te hard tikje gaf. Armani maakt het gelukkig niks uit en hij wandelt vervolgens gezellig terug om nogmaals de confrontatie aan te gaan, of om lekker gepoetst te worden door Luna, die dat voor Armani wel over heeft.